Η ορμόνη Κλωθώ διεγείρει τον εγκέφαλο
Τα μυστήρια της ορμόνης είναι πολλά, πολλές και οι υποσχέσεις της.
Μια μυστηριώδης ορμόνη υπόσχεται θεαματική βελτίωση των διανοητικών λειτουργιών, τόσο σε υγιείς όσο και σε ασθενείς με νευροεκφυλιστικές ασθένειες. Ομως η ορμόνη, που ονομάστηκε Κλωθώ, όπως η μοίρα που κρατάει το νήμα της ζωής, απέχει πολύ από το να μετατραπεί σε φαρμακευτικό σκεύασμα, γιατί ο τρόπος με τον οποίο επιδρά δεν είναι ακόμη κατανοητός.
Η ανακάλυψη της ορμόνης έγινε από τον Ιάπωνα καρδιολόγο Μακότο Κούρο-ο, ο οποίος της έδωσε και το όνομα. Ο Κούρο-ο διαπίστωσε ότι η Κλωθώ παράγεται σε αρκετά όργανα, περιλαμβανομένου του εγκεφάλου. Ηδη από το 2005, πειράματα έδειξαν ότι στα ποντίκια, η ορμόνη συνδέεται με αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά 30%, ενώ η έλλειψή της με ταχύτατη γήρανση. Το 2011, το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο ίδρυσε νέο εργαστήριο με βασικό στόχο να κατανοήσει την ορμόνη αυτή. Η διευθύντρια του εργαστηρίου, δρ Ντένα Ντούμπαλ, ξεκίνησε με πειράματα που αφορούσαν την επίδραση της ορμόνης στις διανοητικές δυνατότητες των ποντικιών.
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Σε μια μελέτη, ποντίκια που είχαν εγκεφαλικές βλάβες από τη νόσο Αλτσχάιμερ δεν παρουσίαζαν κλινικά συμπτώματα της νόσου. Υγιή ποντίκια τα κατάφερναν πολύ καλύτερα στους λαβυρίνθους αν διέθεταν περισσότερη Κλωθώ.
Τον Μάρτιο, η Ντούμπαλ και οι συνάδελφοί της δημοσίευσαν έρευνα που δείχνει ότι η Κλωθώ μπορεί να παρέχει κάποια προστασία από το Αλτσχάιμερ και στους ανθρώπους. Αλλες ερευνητικές ομάδες που μελέτησαν την επίπτωση σε ανθρώπους βρήκαν επίσης πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όμως όλες οι έρευνες ήταν μικρές.
Τώρα, οι ερευνητές προσπαθούν να μετατρέψουν τη γνώση αυτή σε φαρμακευτικό σκεύασμα, γνωρίζοντας ότι μπορεί να αποτύχουν. Οταν η δρ Ντούμπαλ κάνει ενέσεις της ορμόνης στα ποντίκια, η ορμόνη δεν φθάνει στον εγκέφαλο. Απ’ ό,τι φαίνεται, πυροδοτεί κάποιο είδος αντιδράσεων στον οργανισμό, τις οποίες οι επιστήμονες δεν κατανοούν. «Εχουμε όλες αυτές τις φοβερές έρευνες που δείχνουν μεγάλη επίδραση, αλλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί», λέει η νευροεπιστήμων του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμας, Γκουένταλιν Κινγκ. «Εκεί έχουμε κολλήσει».
πηγή kathimerini.gr
About The Author
