Αναγνώριση προσώπου και «κράτη επιτήρησης»: Ανησυχία για ιδιωτική ζωή
Η χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου δημιουργεί «κράτη επιτήρησης» και παραβιάζει την ιδιωτική ζωή των πολιτών.
Η τεχνολογία αναπτύσσεται συνεχώς. Ένα από τα πιο δημοφιλή επιτεύγματά της είναι τα λογισμικά αναγνώρισης προσώπου. Αυτά τα λογισμικά χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά σε διάφορα πράγματα. Για παράδειγμα, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να ανοίξετε το smartphone σας απλά κοιτάζοντάς το ή να ξεκλειδώσετε τον υπολογιστή σας χωρίς την εισαγωγή κωδικών πρόσβασης. Ακόμα, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στο ATM για να βγάλετε χρήματα ή στο αεροδρόμιο, όταν θέλετε να ταξιδέψετε.
Η λίστα με τα πράγματα στα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα λογισμικά αναγνώρισης προσώπου μεγαλώνει συνεχώς. Μάλιστα, δεν είναι μόνο το πρόσωπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ταυτοποίηση κάποιου. Οι νέες τεχνολογίες έχουν κάνει κάποια μικρά βήματα για την αναγνώριση συναισθηματικών καταστάσεων. Σύντομα, τα συστήματα παρακολούθησης (π.χ. κάμερα) θα μπορούν όχι μόνο να αναγνωρίζουν κάποιον αλλά και να μαντεύουν το πώς αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος.
Μια από τις πολλαπλές εφαρμογές της αναγνώρισης προσώπου σχετίζεται με το νόμο και τη δημόσια τάξη. Πολλές κυβερνήσειςέχουν πιέσει τις αστυνομικές αρχές να χρησιμοποιούν λογισμικά αναγνώρισης προσώπου για τον εντοπισμό εγκληματιών αλλά και για διάφορους άλλους σκοπούς (π.χ. στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Υπάρχει, όμως, ένα ζήτημα, όπως επισημαίνει η Επίτροπος για την προστασία προσωπικών δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου, Elizabeth Denham: «Κατά πόσο πρέπει να συμφωνούμε, ως κοινωνία, με το να παραβιάζουν οι αστυνομικές αρχές την ιδιωτική μας ζωή προκειμένου να είμαστε ασφαλείς;»
Σχετικά με τα λογισμικά αναγνώρισης προσώπου, είπε: «Ποτέ δεν έχουμε δει τεχνολογίες με δυνατότητες τόσο ευρείας παρέμβασης (στην ιδιωτική ζωή)». Επιπλέον, έθιξε το θέμα των διακρίσεων, ειδικά στο θέμα της εθνικότητας και ζήτησε από την αστυνομία, την κυβέρνηση και τις εταιρείες τεχνολογίας να συνεργαστούν για την εξάλειψη της μεροληψίας στους χρησιμοποιούμενους αλγορίθμους.
Πολλοί άλλοι ειδικοί έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους σχετικά με τη χρήση συστημάτων αναγνώρισης προσώπου από την αστυνομία.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και στην παροχή ασφάλειας και χρειάζεται πολλή σκέψη για το ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία. Καθώς φαίνεται, όμως, οι κυβερνήσεις έχουν πάρει από μόνες τους την απόφαση και αυτό φαίνεται από τη συστηματική χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου.
Το Ηνωμένο Βασίλειομπορεί ήδη να χαρακτηριστεί ως ένα κράτος, που επιτρέπει την πλήρη παρακολούθηση των πολιτών («κράτη επιτήρησης»).
Υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια κάμερες ασφαλείας σε όλη τη χώρα. Αν συμπεριλάβουμε και τις κάμερες, που έχουν οι ίδιοι οι πολίτες για να παρακολουθούν το σπίτι ή την επιχείρησή τους, αυτός ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.
Με αυτά τα μικρά βήματα δημιουργούνται σταδιακά «κράτη επιτήρησης», τα οποία στο όνομα της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας παρεμβαίνουν στην ιδιωτική ζωή των πολιτών και περιορίζουν τις ελευθερίες τους.
Παρά τις ανησυχίες αυτές, οι νέες τεχνολογίες έχουν ήδη εισχωρήσει στην κοινωνία και είναι δύσκολο να απομακρυνθούν. Η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς και χρησιμοποιεί το επιχείρημα της ασφάλειας, ενώ στην πραγματικότητα θέλει να δημιουργήσει «κράτη επιτήρησης» για να υπάρχει πλήρης έλεγχος των πολιτών.
Φυσικά, αυτές οι τεχνολογίες έχουν πολλά οφέλη, γιατί εξυπηρετούν τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους και βοηθούν την αστυνομία να εντοπίζει εγκληματίες. Το πρόβλημα είναι η πλήρης υιοθέτησή τους σε όλους τους τομείς και το γεγονός ότι δεν υπάρχει συζήτηση και διαπραγμάτευση σχετικά με τη χρήση, την αποτελεσματικότητα και τους πιθανούς κινδύνους. Οι κυβερνήσεις δεν το συζητούν αλλά το επιβάλλουν.
Πηγή: SecNews.gr
About The Author
